Carl Gustav Jung

"Kendi kalbine bakamayanın yaşamı bulanıktır; kendi yüreğine bakabilme cesareti gösterenler gönlünün muradını keşfedenlerdir. Dışarıya bakan rüya görür,hayal dünyasında kaybolur; içeriye bakan uzanır,kendini keşfeder."
-Carl Gustav Jung-

Kendin/den

Gitmek isteseniz de gidemezsiniz kendinizden...!
Hangi sokaktan dönseniz karşılaşacaksınız kendinizle,
O sana,sen ona soracaksınız hep...
.........ve koca bir sessizlik oluşacak
ruhunuzu ele geçiren...
...nefesinizi kesecek gerçekler...
......sıyrılmış hayatlar,ıskalanmış mutluluklar göreceksiniz...!
ama yine de o köşebaşını döneceksiniz defalarca...

asla bitmeyecek kendinize dönüşleriniz...!
'Pusat Kubra'

Zam/AN

Bazen insan,
alışmak ister..
karışmak ister tene
tükendiği yerden,
tekrar doğmak ister..
yine yeniden
Sen benim en anlamlı tükenişlerim,
sen benim sessizce kendime doğuşlarımsın
Sana bakmak,
ölümü bile bile,
ölümsüzlüğe kanat çırpmak gibi...
''Pusat Kubra''

Ölüm=Yaşam

Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama isteği kadar büyük.

Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar.

Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen. Senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başldadığı an.

Birisinin teniyle yanyana olmak, kendi varoluşumu unutmak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi varoluşum. Her varoluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu.

Tezer ÖZLÜ